ما بچه های گوجو هستیم | p2

باورم نمیشد،گوجو, مگومی و بقیه رو نگه داشته بود مثل چی ازشون کار میکشید...اونم فقط به خاطر ما. من فقط بغل گوجو بودم و لوکاس...خب اون فقط پیش مگومی بود.‌وقتی همه خواب بودن و فقط ما دو تا...(لونا،گوجو) بیدار بودیم،حس کردم که میتونم حرف بزنم.پس با صدای لرزون و آروم گفتم: ب....ب...با..ب..با..بابا؟
°:از زبون گوجو°
حواسم به لونا نبود ولی وقتی اینو گفت بهش نزدیک شدم و بغلش کردم. با ذوق و لبخند گفتم: «چی گفتی عزیزممم؟ قربونت برم منننن آره بابااا باریکلاااا» اون اولین کلمش بود..واقعا به من گفت بابا؟ ناخودآگاه میخندیدم. این واقعا خوشحال کننده بود!
°:از زبون لونا°
گفتم: «با..با د...دو..دوستت ...د..دا..دارم.» اون باید خوشحال می‌بود...باید قبل از اینکه مهروموم بشه خوشحالش میکردم...من باید بهش حس خوب میدادم و جلو مرگشو می‌گرفتم! ولی بعد این حرف،گوجو حیرت زده تر شد و شروع به قربون صدقه رفتن من کرد.منو محکم تو بغلش فشار داد و بهم احساس امنیت میداد... ما تو زندگی قبلی یتیم بودیم و هیچوقت احساس بغل یه پدر رو تجربه نکرده بودیم...
~فلش بک به گذشته~
(سرپرست یتیم خونه شروع به کتک اون دوتا کرد)
سرپرست: بی ارزش های ابله!!! توی عوضی و اون داداش نفلت...باعث شدین که نتونم مرخصی بگیرم!!!!! (شیشه رو روی پای اون دوتا شکوند،خون از پاشون سرازیر شد.ولی به محض اینکه پاشون بهبود یافت،از یتیم خونه در رفتن.)
~بازگشت به زمان حال~
این فقط بخشی از آزار و اذیت های بود که ما ازش در رفتیم...ولی الان وقتی بغل گوجو بودم...احساس امنیت داشتم! این..این حسی بود که یه بچه وقتی که پیش پدرشه داره؟